հանրապետություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑnɾɑpɛtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հանրապետութիւն

վանկեր՝ հան•րա•պե•տու•թյուն 

Գոյական

1. պետական կառուցվածքի ձև, որի ժամանակ իշխանության գերագույն մարմիները ընտրվում են որոշակի ժամանակով, հասարակապետություն
2. այդպիսի վարչաձև ունեցող պետություն՝ երկիր
3. (հեգն․) (կտկ․) մարդկանց՝ կենդանիների որևէ առանձնացած խմբավորում
4. (աշխգր․) կառավարման ձև

Հոմանիշներ

1. հասարակապետություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։