հավիտենական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑvitɛnɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յաւիտենական
վանկեր՝ հա•վի•տե•նա•կան
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
- մշտնջենական, սկիզբ և վերջ չունեցող, անսկիզբ և անվախճան ◆ Ժամանակը հավիտենական է։
- վերջ չունեցող, անվերջ, անվախճան ◆ Հավիտենական կյանք։ ◆ Բնության ու մարդու հավիտենական ու անվերջ պայքարն է միայն այն, ինչ կյանք ենք անվանում, և հազվագյուտ չեն բարեբախտաբար, անցյալ մարդկության պատմության էջերում նման մաքառողների անվերջանալի շարանը։ (Վահրամ Փափազյան)
- (փխբ․) շատ երկարատև, երկար ժամանակ գոյություն ունեցող՝ շարունակվող՝ պահպանվող ◆ Հավիտենական հիշատակ։
- (անհնձն․) հավիտենապես
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- մշտնջենական, հավերժական, մշտնջենավոր, մշտնջենական, հավերժ, հավերժագոյ, մշտական, մշտակա, մշտակաց, մշտամնա, մշտագոյ, հարակա, հարակաց, հարամնա, հարամնաց, հարամնական, հարամիշտ, մշտնջենակալ, մշտնջենակաց, անանց, անանցական, անանցանելի, անկորնչելի
- անվերջ, անվախճան, անմահ, անմահական
- հարատև, հավերժատև, մշտատև, ընդմիշտ, հավիտյան, անկետ, անժամանակ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։