Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հո•գա•բար•ձու

Ստուգաբանություն

հոգ՝ խնամք տանող, հոգածու, խնամակալ
(հնց․) (արևմտհ․) ընտրովի անձ, որին հանձնվում է հասարակական որևէ հաստատության տեսչական, հաճախ նաև վարչական հսկողությունը
(հնց․) որոշ ժամանակով որևէ կարգի վարչական գործերը վարող պաշտոնյա ◆ Ուսումնական շրջանի հոգաբարձու:
տե՛ս հոգատար

Բաղադրյալ բառեր
հոգաբարձական հոգաբարձություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ trustee գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ попечитель (ru) ‎(popečitelʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։