Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ միապետութիւն

վանկեր՝ միա•պետութ•յուն

Ստուգաբանություն

միապետ լինելը, միապետի իշխանությունը
կառավարման ձև, որի ժամանակ գերագույն պետական իշխանության գլուխ է կանգնած մեկ անձ՝ միապետը
կառավարման այդպիսի ձև ունեցող պետություն՝ երկիր
(պաշտանվ․) պետության կազմակերպվածք՝ պետական կառավարման ձև, որի դեպքում գերագույն պետական իշխանությունը լիովին կամ մասնակիորեն պատկանում է (ռեալ կերպով կամ ձևականորեն) միանձնյա ղեկավարի՝ միապետի (թագավորի, կայսեր, ցարի, շահի, սուլթանի ևն), որն այն սովորաբար ստանում է իր նախորդից և ժառանգաբար փոխանցում հաջորդին

ինքնակալություն, միահեծանություն, կայսերապետություն, կայսրություն, թագավորություն, արքայություն, մենիշխանություն, աշխարհակալություն, միիշխանություն, միայնապետություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։