նախալեզու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɑχɑlɛˈzu]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ նա•խա•լե•զու
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- (լեզվբ․) պայմանական գիտական անվանում ցեղակից լեզուների հիմքը հանդիսացած և տնտեսականորեն վերականգնվող՝ տվյալ ընտանիքի կամ խմբի մեջ մտնող բոլոր լեզուների համար ընդհանուր նախնական լեզուն, հիմք լեզու ◆ Ցեղակից լեզուների մայր լեզուն, որից ծագել են նրանք՝ կոչվում է նախալեզու: Աբեղ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- (լեզվբ․) հիմնալեզու, հիմք լեզու
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
{{translatio}
- գերմաներեն՝ n-top}}
- {{en|Teutonic}
- դանիերեն՝
- թուրքերեն՝
- իսպաներեն՝
- իտալերեն՝
- հոլանդերեն՝
- հունարեն՝
- շվեդերեն՝
- պորտուգալերեն՝
- ռուսերեն՝ праязык (ru) (prajazyk), язык-основа (ru) (jazyk-osnova)
- վրացերեն՝
- ֆրանսերեն՝
|}
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։