Jump to content

պատկառանք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պատ•կա•ռանք 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. ակնածանք, հարգանք ◆ Որդին պատկառանքով վեր կացավ նստած տեղից: (Րաֆֆի)
  2. ամոթի զգացում, ամոթախածություն ◆ Նա դեռ անմեղ օրիորդի ամոթխածություն ուներ, իսկ հնազանդ հարսի` պատկառանք: (Րաֆֆի)
  3. պատկառելի լինելը ◆ Նրա վիթխարի, բարձր հասակը կորացել էր, նորից ամրացել, ճերմակ մազ ու մորուքը բռնել կուրծք ու երես, և աժդահայի ահավորության հետ խառնել, միացրել ծերության պատկառանքը: Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. ամոթ, ամոթխածություն, խիպ (արևմտհ․), պատկառ, պատկառություն
  2. հարգանք, մեծարանք, պատիվ, պատվազգացություն, պատվազդացում, պատկառ, պատկառություն
  3. ակնածանք, ակնածություն, երկյուղածություն, պատկառելիություն
  4. տե՛ս ամութույք

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. պատկառանք ազդել` ներշնչել - իր հանդեպ հարգանք առաջացնել

Աղբյուրներ

[խմբագրել]