Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պատ•ճա•ռել

Ստուգաբանություն

որևէ բան առաջ բերել՝ հարուցել, մի բանի պատճառ դառնալ ◆ ՈՒրախություն՝ վիշտ պատճառել
(հզվդ․) պատճառաբանել
(հզվդ․) պարտվակել
գործածվում է վերացական գոյականների կապակցությամբ՝ հաղորդագրելով բայական իմաստ՝ -ացնել, -եցնել մասնիկների նշանակությամբ(անհանգստություն պատճառել-անհանգստացնել, թեթևություն պատճառել-թեթևացնել, տխրություն՝ վիշտ պատճառել-տխրեցնել, վշտացնել և այլն)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ причинять (ru) ‎(pričinjatʹ), причинить (ru) ‎(pričinitʹ), ссылаться (ru) ‎(ssylatʹsja), сослаться на кого-л (ru) ‎(soslatʹsja na kovo-l), приводить (ru) ‎(privoditʹ), привести доводы (ru) ‎(privesti dovody) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։