Jump to content

պարանոց

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պարանոց

վանկեր՝ պա•րա•նոց 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Կազմված է պարանիլ «դառնալ, հետ դառնալ» բայի ներգործական պարանել «դարձնել, շուռ տալ, շրջել» (պահպանվել է միայն բարբառներում) բայի հիմքից՝ -ոց վերջածանցով. իմաստային այդ հարաբերությունն է առկա նաև լատիներեն collum «պարանոց» (հնդեվրոպական *kuel- «պտտվել, շրջվել» արմատից), այլև հայերեն բուկ (< հնդեվրոպական *bheug- «ծռել») բառերում։

Գոյական

  1. գլուխը ուսերի հետ միացնող մասը, վիզ (մարդու, կենդանիների) ◆ Վերջին խոսքերի միջոցին մայրը ձախ ձեռքով գրկեց որդու պարանոցը: (Րաֆֆի) ◆ Արդեն պարզ երևում էր կողքի ձին, որ պարանոցը կեռ պահած թռչում էր: (Ակսել Բակունց)
  2. (փխբ․) որոշ անոթների բերանի նեղ ու երկար մասը, բուկ, վիզ ◆ Ծխափողը փաթաթելով ջրամանի պարանոցին, հանդարտ վեր կացավ տեղից և մոտեցավ գրասեքանին: (Շիրվանզադե)
  3. (աշխգր․) ջրային տարածությամբ բաժանված երկու մայր ցամաք իրար հետ կամ մայր ցամաքը թերակղզու են հետ միացնող ցամաքային շերտ
  4. (փխբ․) հագուստի այն մասը, որ ծածկում վիզը
  5. (ճրտրպ․) սյունագլխի մաս
  6. (փխբ․) ճահճուտ տեղերում՝ ցամաքի նեղ շերտ

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. (կզմխս․) վիզ, (հնց) ուլն, ուլնափող, փող, (գվռ) ճիտ, շլինք, խեխ, տկոլ
  2. բուկ, վիզ
  3. (աշխգր․) ցամաքաշերտ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]