Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վ(ը)•զիկ

Սեբաստիա՝ նույնն է * վզտա 1 նշան.
տե՛ս վզակ¹
(երաժշտ․) լարային և կսմիթային նվագարանների մաս, որին սովորաբար սոսնձվում է գրիֆը, վզիկը կպցվում է գործիքի իրանին, կամ նրա հետ կազմում մեկ ամբողջություն

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։