Դասական ուղղագրութեամբ՝ օրհնութիւն
վանկեր ՝ օրհ•նութ•յուն
օրհնելու արարողությունը
օրհնական խոսք
համաձայնություն և բարեմաղթություն
գոհություն
փառաբանություն գովք
կրոնական արարողություն, որի ժամանակ որևէ բանի, ինչ-որ մեկի համար հայցվում է աստծո հովանավորությունը օրհնանք, օրհնաբանություն, սրբաբարություն, աստվածարում, սրբազնաբանություն, սրբասացություն, օրհներգություն, սրբախոսություն, սրբաձայնություն (հնց․) (օրհնելու արարողություն, օրհնական խոսք)
բարեմաղթություն, բարեբանություն (օրհնելը, բարեմաղթելը)
տե՛ս գոհություն
տե՛ս փառաբանություն, գովք
տե՛ս բերք, բարիք Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ Յու․ Ա․ Բախնիկին, Մ․ Ս․ Բելենկի, Ա․ Վ․ Բելով և ուրիշ․։ Մ․ Պ․ Նովիկովի խմբ․, Աթեիստի գրպանի բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1983 — 308 էջ։ 
