փռվել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փ(ը)ռ•վել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. փռել բայի կրավորականն ու չեզոքը ◆ Գետնին փռված ծաղկանկար գորգի վրա… ննջում էր վեհ անդորրությամբ չքնաղ եղնիկը շահի։ (Գարեգին Սևունց)
  2. մեկնվել, վայր ընկնել (գետնին, մահճակալի՝ բազմոցի և այլնի վրա) ◆ Կինը… իներցիայով առաջ վազեց մի քանի քայլ էլ և փռվեց գետնին երեսի վրա։ (Նար-Դոս)
  3. (փխբ․) տարածվել, ձգվել ◆ Աստղերի և լուսնի տակ փռվել էր Արարատյան դաշտը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Փռվում է դեմս իսկույն մի փողոց խաղաղ ու փողոցի անկյունում մի վտիտ տղա։ Եղիշե Չարենց
  4. շաղ գալ, ցրվել ◆ Նրա խիտ և երկայն մազերը փռվեցին և ծածկեցին ամբողջ կազմվածքը ամեն կողմից։ (Ղազարոս Աղայան)
  5. օդի միջոցով տարածվել՝ սփռվել ◆ Քառասուն-հիսուն կրծքից բխած՝ այս հուժկու, բազմահնչուն և միահամուռ ձայնը, որ ինքնին հայոց լեզուն է, Երասխի շառաչի հետ փռվելով Արարատյան աշխարհի վրա՝ թվում էր, թե սլանում է ազատ-Մասիսն ի վեր։ (Ավետիք Իսահակյան)
  6. մեկնվել ◆ Ղուկաս էֆենտի իր թիկնաթոռին մեջ փռված… կդիտեր այս տողանցությունը։ «Երևանյան օրեր»
  7. ընկնել, սպանվել ◆ Եվ թշնամու զինվորները փռվում էին գետնին։ (Գեղամ Սարյան)
  8. (փխբ․) ծավալվել, ուռճանալ, մեծանալ ◆ Եվ վարդագույն մի մշուշի նման նրա հոգում փռվում էր մի անեզրական կարոտ։ Եղիշե Չարենց
  9. (փխբ․) ձգվել, երկարությամբ տարածվել՝ բացվել
  10. (փխբ․) տարածվել, հռչակվել ◆ Քաղաքի մեջ լուր փռվեցավ: Ռափայել Պատկանյան
  11. շաղ գալ, սփռվել, ցրվել, ցողվել

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. մեկնվել, պառկել, ընկողմանել, (փխբ․), տարածվել, երկարվել, երկննալ (արևմտհ․), տախտապարվել (գետնին), (գվռ․)՝ լենքվել, լարխել, փռկվել
  2. տե՛ս պատել
  3. տե՛ս ծավալվել
  4. տե՛ս ձգվել
  5. տե՛ս տարածվել
  6. տե՛ս ցրվել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]