Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ փոքրիկ

վանկեր՝ փոք•րիկ

Կազմություն

Արմատ՝ փոքր, վերջածանց՝ -իկ:

բավական փոքր, սովորականից փոքր (բոլոր նշանակություններով)
(փխբ․) չնչին, աննշան ◆ Սևադան փոքրիկ մարդ չէ: (Մուրացան)
(փխբ․) մանր, գծուծ, ստոր ◆ Անմիտ ցնորքը փոքրիկ կրքերի: Հովհաննես Հովհաննիսյան
(փխբ․) թեթև, ոչ դժվարին, ոչ բարդ ◆ Փոքրիկ գործ՝ խնդիր:
կարճատև ◆ Մայրը նրա հետ փոքրիկ զբոսանքներ էր անում: Հովհաննես Թումանյան
գործ է ածվում իբրև կոչական բառ՝ մանուկներին կանչելու համար
գործ է ածվում իբրև փաղաքշական բառ՝ երեխային դիմելու՝ փաղաքշելու համար
գործ է ածվում իբրև փաղաքշական բառ՝ հարազատ՝ մտերիմ անձին քնքշաբար դիմելու համար

փոքր, փոքրածավալ, մանր, մանրիկ, (գվռ․)՝ պստիկ, պստի, պստլիկ, պիծի, պիծիկ, պիծիլիկ, պծի, պծար, պճլա, պճլի, պճլիկ, պճիկ, պիճիլիկ, պուճուր, պուճուրիկ, պլուլիկ, պլուզիկ, պնտլիկ, պպլիկ, պտլիկ, պտըտիկ, կուճի, կուճուր, կուճուլ, կուճուրիկ, կուճին, կխթիկ, կխթլիկ, կճատիկ, ճմբլիկ, ճմլի, ճստիկ, ճմլիկ, մնտլիկ, մնդլիկ, մինտիլիկ, միտիլիկ, միտիկ, ծեթ, ծիծլան, քոնտոզիկ, քստիկ