Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սուրալ

վանկեր՝ սու•րալ

Բայ

արագորեն արշավել՝ վազել, սլանալ
արագորեն անցնել, սրընթաց հոսանքով անցնել՝ փչել ◆ Սուրում էր մի իրիկնային մարմանդ քամի: Եղիշե Չարենց
արագորեն անցնել՝ գնալ (ժամանակի մասին) ◆ Տարիներ են անցնել կորովի, սուրացել, գնացել անդարձ: Եղիշե Չարենց
սրընթաց թռչել ◆ Ասես կաքավ էր սուրում՝ հպարտ ու գեղեցիկ: Ստեփան Զորյան
արագորեն ընթանալ՝ շարժվել ◆ Օդանավակայանից դուրս եկանք ու սուրացինք քաղաք տանող ծառուղիով: (Մ. Ուեստ)
մի բանի վրայով սահել-անցնել՝ ընթանալ ◆ Փոքրիկ տորմիղն սկսավ սուրալ խաղաղ ալիքների վրա: (Մուրացան)

սլանալ, սրարշավել, թռչել (բնստ․), (հզվդ․) սրընթանալ, սրրալ, սրրանալ, սուրհանալ սրավարել (հնց․)
սահել, անցնել, ընթանալ