Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկիւն

վանկեր՝ անկ•յուն

Ստուգաբանություն

Առաջացել է բնիկ հնդեվրոպական ang/k-՝ «ծռել, թեքել» արմատից՝ -իւն ածանցով։ Համեմատել հին հնդկերեն anka` «անկյուն, ծռվածք», հունարեն αγκών` «արմունկ», լատիներեն angulus՝ «անկյուն, խորշ, ծայրամաս», հ․ վ․ գ․ ango, angul՝ «կարթ, խայթ» բառերի հետ։

Գոյական

առարկայի երկու ներքին կողմերի հանդիպման տեղը ◆ (Սմբատը) նստեց եղբոր սենյակի մի անկյունում։ (Շիրվանզադե)
երկու փողոցների խաչավորման տեղը ◆ Երկու փողոցների հենց անկյանը հանկարծ երես առ երես հանդիպեց Եվային։ (Նար-Դոս)
առարկայի երկու արտաքին կողմերի հանդիպման տեղը, երկու կողմերի միացումով կազմվող ծայրը
(փխբ․) ետ ընկած՝ առանձնացած տեղ՝ վայր, կենտրոնից հեռու ընկած տեղ, ծայրամաս ◆ Ամենահեռավոր անկյուններում էլ իմանում են թագավորի հայտարարությունը։ Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) փոքրիկ՝ խղճուկ բնակարան կամ սենյակ
կացարան, օթևան
սենյակի վարձով տրվող մի մասը
ընդհանրապես՝ տեղ, վայր, կողմ ◆ Գրվածքը կկարդան աշխարհի բոլոր անկյուններում։ (Շիրվանզադե)
(երկրչ․) հարթության այն մասը, որ գտնվում է մի կետից բխող երկու ուղիղ գծերի միջև ◆ Սուր անկյուն։ ◆ Բութ անկյուն։
որոշ առարկաների ծայրի մասը ◆ Երկաթը կպել էր ճակատի անկյունին։ (Ակսել Բակունց) ◆ Երկայն թախտի մի անկյունում նստած էր նրա անդամալույծ եղբայրը - Սարգիսը։ (Շիրվանզադե)
(գիտ․) մի կետից բխող երկու կողմերի միմյանցից հեռացման աստիճանը, որպես չափման միավոր
(փխբ․) (հզվդ․) հայեցակետ
հատման տեղ ◆ Բերանի անկյունների բնորոշ ակոսներն այժմ հարթվել էին։ (Շիրվանզադե)

Հոմանիշներ

(բրբ․) քունջ, պուճախ, ռուք
տե՛ս օթևան, կացարան

շարունակել․․․