փախցնել բայ

Հայերեն

վանկեր՝ փախ•ց(ը)•նել

Բայ

փախուստի մատնել ◆ Ու ման է գալիս սարերը ընկած Սարոն փախցրած եղջերվի նման: Հովհաննես Թումանյան
մեկին՝ մի բան՝ մի տեղից ծածուկ հանել-հեռացնել ◆ Սրվանձտյան Գարեգին իշխանը... մտադրվել էր այրուձին փախցնել Հայաստան: Դերենիկ Դեմիրճյան
հափշտակել, գողանալ ◆ Ամբողջ մի ամիս խումբը զինավառ Սարեր ու ձորեր ոտնատակ տվեց Չոբան Սարոյին գտնելու համար, Որ սարիցն իջավ, Անուշին փախցրեց: Հովհաննես Թումանյան
քշել, վանել, հեռու քշել
խլել, թռցնել, կորզել ◆ Նրանք ձին չափ գցած ժամանակ իրար գլխարկ էին փախցնում, և ընկերախաղի տալով, աշխատում էին իրենց շնորհքը ցույց տալ: Հովհաննես Թումանյան
արագորեն ետ քաշել, ետ տանելով՝ հեռացնելով պրծացնել ◆ Թափը բռնեցի ու էն սուր դանակովը ղռթ կտրեցի... թաթը փախցրեց: Հովհաննես Թումանյան
բաց թողնել ◆ Աշխատիր ոչ մի բառ չփախցնել քո լսողությունից: (Րաֆֆի)
անհետացնել, չքացնել ◆ Շատ է փախցրել նա իմ մանկական կարոտ աչքերից վառ երազներիս թանգ տեսիլքները: Հովհաննես Թումանյան
ցրել, փարատել
հարմար առիթը՝ հանգամանքը և այլն չօգտագործել, հարմար՝ պատեհ առիթից չօգտվել, առիթը բաց թողնել ◆ Երեկույթն... այնպիսի առիթ մ’ը, զոր պետք չէ, որ փախցնե օրիորդ Աստղիկը: Տիգրան Կամսարական

Հոմանիշներ

հեռացնել, փախ տալ,
գողանալ, խլել, հափշտակել, կորզել, շորթել, կողոպտել, թալանել, թռցնել, թալանել, թռցնել, հափհափել, հափել, պլոկել, չանթել, չմփել, չմթել, չոնթել, հափռել, գջլել, շոպկել, ապշոպել, թրշկել, ծլկացնել, ծլկեցնել

շարունակել․․․