 ցեխ գո

Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/hulisi 16, 2015 tʰ.]

Արտասանություն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ցեխ

Ստուգաբանություն

Գոյական

ջրով թրջված ու ներծծված հող, ջրախառն հող
հողի կամ կավի շաղախ ավազի, հարդի և այլնի հետ՝ կառուցվող պատի արանքները լցնելու, սվաղելու և այլնի համար, շինարարական շաղախ
շաղախված կավի զանգված, որից զանազան իրեր են սարքում
ջրավազանների հատակին նստած կամ գետնի ստորին շերտերում գոյացած հանքային զանազան բաղադրություններով տիղմ, որ օգտագործում են որպես բուժական միջոց
հանքային որոշ բաղադրություն ունեցող հողից պատրասվող շաղախ, որ քսում են մարմնին՝ մազերը թափելու համար
(փխբ․) պղտոր՝ տղմոտ ջուր
(փխբ․) զանազան բաների ցեխանման շաղախ ◆ Գոմը այնքան չեն մաքրել, որ ամբողջովին ցեխ է դարձել:
չափազանց մեծ ջրային պարունակություն ունեցող հաց կամ թխվածք ◆ Սա հա՞ց է, թե՞ ցեխ:
(փխբ․) ջրալի հողի չորացած ու մի բանի վրա մնացած շերտ՝ գուղձ՝ կտոր ◆ Անձրևաջրի հետ պատերից թափված ցեխը մնացել է հատակին, ոչ մաքրող կա, ոչ տիրություն անող:
(փխբ․) առհասարակ՝ հողխառն կեղտ որևէ բանի վրա ◆ Վերարկուն ամբողջապես ցեխ էր դարձել:
ապականություն, ապականված բարքեր՝ միջավայր և այլն ◆ Ի դեպ, սրանց անուններն էլ հայ դիցաբանության պանթեոնից են վերցված և հենց սկզբից ներկայացված որպես «քսաներորդ դարու ցեխին մեջ ինկած» հեթանոս պատանիներ:

շարունակել․․․