 հոգի գո

Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/hulisi 20, 2015 tʰ.]

Արտասանություն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հո•գի

Ստուգաբանություն

Գոյական

մարդու ներքին՝ հոգեկան աշխարհը (տրամադրությունները, ապրումները, զգացմունքները և այլն)
մարդու, որպես անհատականության, բնորոշ գծերը, հատկությունների ամբողջությունը, բնավորություն ◆ Նա ազնիվ հոգի ունի:
խիղճ
զգացմունք
ոգևորություն, խանդ, ավյուն
(փխբ․) որևէ բանի գլխավոր՝ կազմակերպող՝ ոգեշնչող անձը ◆ Հրաչյա Ներսիսյանը մեր թատրոնի հոգին էր:
(փխբ․) որևէ բանի էությունը, հիմնական բնույթը, ոգի ◆ Դարի հոգի:
(փխբ․) որևէ բանի կարևոր՝ անհրաժեշտ մասը ◆ Ջուրը բույսի հոգին է: Ստեփան Մալխասյանց
թվականների և դերանունների հետ մարդ, անձ
հակում, խառնվածք ◆ Նա արտիստական հոգի ունի:
{հնց}} շունչ
իդեալիստական փիլիսոփայության և հոգեբանության մեջ՝ հատուկ ոչ նյութական էություն, որ իբր թե գոյություն ունի մարմնից անկախ և կրողն է հոգեկան գործունեության
կրոնական պատկերացումներով՝ մարդուն կենդանիներից տարբերող և աստծու հետ կապող ոչ նյութական անմահ էություն մարդու մեջ
քրիստոնեական կրոնում՝ մասնավորապես երրորդության անձերից մեկը, Սուրբ հոգի
(հնց․) բարի կամ չար ոգի

շարունակել․․․