 խոսք գո

Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/hunisi 16, 2015 tʰ.]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խօսք

վանկեր՝ խոսք

Գոյական

խոսելու ունակություն, մտքերը բառերով արտահայտելու կարողություն ◆ Ձախ կիսագնդում ընկած են խոսքի կենտրոնները, որոնք հատուկ են միայն մարդուն:
լեզվի իրական դրսևորումը՝ որպես հաղորդակցման միջոց ◆ Նախադասություններով արտահայտված ամբողջական միտքը կամ մտքերի ամբողջականությունը կոչվում է խոսք (դասագիրք):
առհասարակ՝ լեզու
այն, ինչ որ խոսվում՝ խոսվելու է, խոսվածը, ասածը, ասելիքը ◆ Ու՞մ հոգեհամբյուր խոսքը կլսեմ: Եղիշե Չարենց ◆ Լսեք իմ խոսքը. Դեռևս բոլորը չեմ ասել: (Ակսել Բակունց)
խոսակցություն, զրույց ◆ Բայանդուր իշխանը ընդատեց նրանց խոոսքը: (Րաֆֆի) ◆ Ամեն անգամ այդ տղան գակիս է խանգարում է մեր խոսք:
նախադասություն, արտահայտություն ◆ Ավաը երկու խոսք գրելու համար մի խոսք է ասել: (Ակսել Բակունց)
ասացվածք, առած ◆ Հիմ՛ի նոր եմ հասկանում էն հին խոսքը, «Մարդ ինչ անի իրեն կանի»: Հովհաննես Թումանյան ◆ Ջուր տուր դու մեր դաշտերին, լույս տուր ու գնա, հնուց՝ ասված խոսք է սա՝ էսպես չի մնա: Սարմեն
բառ ◆ Երեծխաներից... ոչ մենը չի հասկանում մի խոսք անգամ իր մայրենի լեզվով: (Րաֆֆի) ◆ Չկարողացա վոչ վոքի ասել «Հայրիկ ու մայրիկ» սրբազան խոսքեր: Հովհաննես Թումանյան
խոստում, հանձնառություն ◆ եղեք հավատարիմ դուք ձեր սուրբ խոսքին: Սարմեն
ճառ, ելույթ, բանախոսություն, ներածական՝ բացման խոսք ◆ Վերատեսուչը իր խոսքը վերջացրեց... դիմելով հասարակությանը: (Րաֆֆի)

շարունակել․․․