Հայերեն

վանկեր՝ (ը)ս•պի•տա•կել

Կազմություն

Արմատ՝ սպիտակ, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

սպիտակ գույն ստանալ, գույնն սպիտակ դառնալ ◆ Նույնիսկ փողոցի պատերը սպիտակում էին փռված լվացքից։ (Ակսել Բակունց)
որևէ սպիտակ բանով պատվել՝ ծածկվել ◆ Գետինն արդեն սպիտակել էր։ (Նաիրի Զարյան)
(փխբ․) լույսի լողերով ցոլալ, մթության մեջ լուսավոր շերտ կազմել ◆ Լուսնի տակ ճանապարհը սպիտակել էր։ (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) մութը ցրվել՝ փարատվել, վերանալ, լույսը բացվել ◆ Բույրը կուգա համբույրին քու՝ ըսպիտակի մինչև գիշեր։ (Մարտիրոս Վեսպեր)
(փխբ․) մազերը ճերմակել ◆ Նրա մազերը արդեն սպիտակել էին (Մուրացան)
(փխբ․) ծերանալ, ալևորել ◆ Վշտանար կինն արդեն սպիտակել էր:
(փխբ․) գունատվել, դժգունել, սփրթնել ◆ Հասրաթյանի գեղեցիկ դեմքը սպիտակեց։ Սերո Խանզադյան
մուգ գույնը բացվել, մուգությունն անցնել ◆ Ծովափում սևացել, ածուխ էր դարձել, բայց նորից սպիտակել է:
(փխբ․) ձմեռը գալ, ձմռան փոխվել (ձյունով պատվելով հանդերձ) ◆ Սպիտակի մինչև աշուն։ (Մարտիրոս Վեսպեր)

Հոմանիշներ

ճերմակել, սպիտականալ, ճերմականալ, ճերմագունել, ճերմկնալ (արևմտհ․), կաթնանալ (փխբ․), բամբակ դառնալ
(փխբ․) ճերմակել, մազերը քաթան դառնալ, մազերին ձյուն իջնել, մազերին արծաթ իջնել, մազերին արծաթ կապել
տե՛ս ծերանալ
տե՛ս գունատվել, սփրթնել

շարունակել․․․