Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թագաւորել

վանկեր՝ թա•գա•վո•րել

Կազմություն

Արմատ՝ թագավոր, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

թագավոր դառնալ
թագավորական իշխանությունը վարել, իբրև թագավոր երկիրը կառավարել, իբրև թագավոր իշխել ◆ Ահա մեր թագը ա՛ռ, նստիր մեր հոր գահին ու թագավորի՛ր։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Դա Աշոտ Բռնավորն էր, որի սրտում դեռ չէր մարել միահեծան տեր լինելու տենչը, բոլոր Հայաստանին թագավորելու փափագը։ (Մուրացան)
(փխբ․) իշխել, տիրապետող լինել, տիրել, շրջապատը ենթարկել իր ազդեցությանը ◆ Թիֆլիսի մտավորականների շրջաններում թագավորում էր Թումանյանը։
(փխբ․) իրենով լցնել, տիրապետող լինել, առատորեն գոյություն ունենալ՝ լինել ◆ Ամենուրեք թագավորում է գթությունը, ամենուրեք տիրում էր ողորմածությունը։ (Րաֆֆի) ◆ Շրջակա ձորերի ու անդունդների վրա թագավորում էր ահարկու լռությունը։ (Մուրացան) ◆ Թագուշի շրթունքների վրա մի ժպիտ էր թագավորում։ Անահիտ Սեկոյան
(փխբ․) իր նմաններից որոշ հատկանիշներով գերազանցել, գերիշխել ◆ Նրանք հովանավորված էին մշտականաչ ծառերով ու ծաղիկներով, ուր վարդենին թագավորում էր բոլորի վրա։ (Րաֆֆի)
(փխբ․) մի վայրում մեն-մենակ ապրել, տեր ու տնօրեն լինել
(փխբ․) գործածությամբ ու կատարած դերով տիրական նշանակություն ունենալ ◆ Թող ամբողջ աշխարհում թագավորեր երկաթը։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ

կառավարել, միապետել, տիրել, իշխել

շարունակել․․․