Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սնապարծ

վանկեր՝ ս(ը)•նա•պարծ

Կազմություն

Արմատ՝ սին, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ պարծ:

անհիմն գոռոզություն ունեցող, պարծենկոտ, գոռոզամիտ ◆ Ավելին, գրականության որոշ սնապարծ «օրենսդիրներ» սվիններով գրոհում էին սիրո, բնության, կարոտի, տխրության, անձնվիրումի, բարեկամության բանաստեղծական արծարծումները, համարելով դրանք ոչ ավել, ոչ պակաս«քաղքենիական հոգեբանության դրսևորումներ»: (Գեղամ Սարյան)
սնապարծություն արտահայտող՝ պարունակող ◆ Մեզ չի փրկի ոչ մի պատնեշ և ոչ մի ազգային սնապարծ ու գոհունակ ինքնախաբեություն։ (Վահան Տերյան)

սնապարծիկ, սնափառ, սնամոլ, պարծենկոտ, գոռոզ, գոռոզամիտ, ամբարտավան, հոխորտ, անձնակարծ, ինքնակարծ, ինքնահավան, բարձրամիտ, բարձրահոն, անձնագով, ինքնագով, ֆանֆարոն, զրափառ, զրապարծ, զրարապանծ, գոռոզասիրտ, (հնց․)՝ կոկոզ, կոկոզավիզ, պարծուկ, բարձրավիզ, բարձրախոհ, բարձրադեմ, բարձրաքիթ, բարձրասիրտ, բարձրապարանոց, հպարտամիտ, անբարահավաճ, ունայնապարծ, ունայնափառ, նանրափառ, սնոտեփառ, ընդունայնապարծ, ընդվայրահոն, գերախաչ, նորափառ, ճոխասեր, անձնամեծար, եսամեծար, ամպագոռգոռ, բարձրահավան (ժղ․), (գվռ․)՝ պշպշուկ, պշպըշ, ճըռթ, մեծխոսիկ, աքլոր, մեծ սիրտ, մեծ սրտանի, ձողի ծայրով վարդը քթին չի հասնի
տե՛ս փառասեր