սուլել բայ

Հայերեն

վանկեր՝ սու•լել

Բայ

բերանով (շրթունքներին որոշ ձև տալով կամ մատների օգնությամբ նեղ անցք ստեղծելով) սուր ձայն արձակել, շվացնել ◆ Եթե սենյակում մարդ չէր լինում նա երբեմն սուլում էր: (Ակսել Բակունց)
որևէ կարգի հարմարանքով (փողով, սուլիչով, շչակով և այլն) սուր ձայն արձակել, շչել, շաչել ◆ Սուլիչն է սուլում... Վե՛ր կաց, արթնացի՛ր, բանվոր ժողովուրդ: (Հակոբ Հակոբյան)
որևէ կարգի հարմարանք (սուլիչ, շչակ և այլն) հնչեցնել
շվացնելով՝ սուլուցով որևէ բան նվագել, սուլոցով որևէ եղանակ նվագել ◆ Քթին տակին եվրոպական եղանակ մը սուլելով կքալեր ձյունին տակ: «Երևանյան օրեր»
(փխբ․) հոսանքով՝ ընթացքով և այլն սուլոցի նման ձայն արձակել ◆ Սուլել են գնդակները: Եղիշե Չարենց ◆ Քամին՝ հողմը սուլում է:
(փխբ․) բերանով սուլոց արձակել (որպես գոհունակության կամ դժգոհության՝ ծաղրի արտահայտություն) ◆ Ինչ կպահանջես ձայնը մարած երգիչեն՝ որ սրահին վրա՜ կենա, մինչև որ սուլեն, ծաղրեն ու նախատեն զինքը: (Գրիգոր Զոհրապ)
(փխբ․) սուլոցով որևէ բան ազդարարել, ազդանշան տալ ◆ Շչակները սուլեցին աշխատանքի վերջը: Ավանգարդ

Հոմանիշներ

շվացնել, (գվռ․) շվալ, սղալ, ֆիկալ
շաչել, շչել, ծկլթալ (գվռ․)
շկահել
շվշվացնել, սուսուլել, սլվլել (գվռ․)
սուլակոչել

շարունակել․․․