ջանք գո

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջանք

վանկեր՝ ջանք

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *ye-ni-iā «հուզված լինել» արմատից. հմմտ. հունարեն ξήλος «ջանք, նախանձ», ավեստերեն yah- «եռալ»:

որևէ բանի համար անհրաժեշտ մտավոր, ֆիզիզական և հոգեկան լարում, ճիգ ◆ Ազատ արծիվը գերի բռնվեց, Զուր էին ազատվելու բոլոր ջանքերը: Հովհաննես Թումանյան
աշխատանքի համար գործադրված եռանդ՝ ուժ՝ ճիգ ◆ ՄԻ փոքր հեռու, մայրը նույն զանգվածից մի մասն առանձին առած, մեծ ջանքով հունցում էր: (Մուրացան)
(փխբ․) ձիրք, շնոհրք, տաղանդ ◆ Ոսկեզօծել է բազում շահերի քո շահիրական ջանքը Ֆիրդուսու: Եղիշե Չարենց
նեղություն, մարմնական՝ հոգեկան մտավոր չարչարանք ◆ Սրա ասածի մեջ շատ կար հող, արյուն քրտինք ու ջանք: Դերենիկ Դեմիրճյան