տնքալ բայ

Հայերեն

վանկեր՝ տ(ը)ն•քալ

Բայ

հառաչել, տնքոց հանել (հիվանդի մասին) ◆ Հիվանդ նանը տեղի տակին ծանր տնքաց տխրալի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Որսկան Ավետը ցավից տնքում էր ու մղկտում։ Սերո Խանզադյան
ծանրության ճնշման տակ կամ հոգնելուց՝ ուժասպառությունից՝ շունչը կտրվելուց հառաչել ◆ Ծանր տնքալով թեք ընկավ ծերը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա տնքալով վեր էր կենում տեղից, թազբեհը պահում գրպանում և դարպասով ներս մտնում։ (Ակսել Բակունց)
հոգեկան ապրումներից՝ վշտից՝ սիրուց տանջվել ◆ Նա ինքը կյանքում սենտիմենտալ է այնքան, Որ սիրուց տնքում էր անքուն։ Եղիշե Չարենց
(փխբ․) որևէ բանի ծանրության տակ ճկվել՝ թեքվել, ճկռել ◆ Վազը տնքում է ողկույզների տակ։ (Անահիտ Սահինյան)
(գվռ․) մեկից տրտնջալ, դգոհություն հայտնել, գանգատվել
(փխբ․) տրփալ, կտտալ, ցավել, մզալ (վերքի՝ հիվանդ տեղի մասին) ◆ Փայծախը տնքում էր։ (Մկրտիչ Արմեն)
հարստահարվել, ծանր զրկանքների ենթարկվել ◆ Այժմ Հայաստանի այդ ծայրամասը տնքում էր օսմանյան բռնապետների դաժան լծի տակ։ (Վիգեն Խեչումյան)
տանջվել, հեծել մի բանի ծանրությունից ◆ Պարտքի տակ տնքալ։
(փխբ․) ծանր՝ դժվար՝ լարված աշխատանք կատարել, չարչարվել ◆ Գրում էր ու ջնջում ժամերով, տնքում հաշիվների վրա։ (Բոգդան Վերդյան)
(փխբ․) տնքոցի նման ձայն հանել, փնչալ ◆ Շոգեմեքենան սուլեց ու տնքաց։ (Վաղարշակ Նորենց)
(փխբ․) որևէ բան առատորեն ունենալ, մի բանով լցվել ◆ Տնքում էր առավոտը թնդանոթների կրակից։
(փխբ․) ռհասարակ՝ որևէ ծանրությունից խուլ ձայն հանել ◆ Մայթը տնքում է խուլ՝ քայլերի տակ։ Վահագն Դավթյան

Հոմանիշներ

հառաչել, հեծեծալ, (գվռ․) նռալ, թոնքալ
հառաչել, ճռնչալ, ճռճռալ, (գվռ․) տռնչալ, ծմալ, ճրճրալ, ճրրալ, ճրճրալ, մրրալ, տֆալ
ճկվել, ճկռել, թեքվել

շարունակել․․․