բարձ

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բարձ

վանկեր՝ բարձ

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ * barĵ (< barz). հմմտ. ավեստերեն barəziš, օսերեն baz, պարսկերեն bāliš «բարձ»:

Գոյական

փետուրներով` բրդով և այլնով լցրած` սովորաբար քառանկյունի տոպրակ` իբրև փափուկ հենարան գլխի տակ դնելու համար ◆ Շնչասպառ աղջիկը գլորվեցավ բարձի վրա։ (Րաֆֆի)
նույնպիսի պարկ մեծ մասամբ ասեղնագործած` իբրև թախտի զարդ և թիկնելու հենարան, մութաքա, գլանաձև բարձ
(տեխ․) զանազան կառույցների` մեքենաների` սարածների և այլնի հենարան կամ տակդիր ◆ կամարի բարձ, ◆ գութանի բարձ
(կզմխս․) ուղեղի տեսանթմբի հետին հաստ մասը, որը տեսողության առաջին ռեֆլեկտոր կենտրոնն է
(պատմ․) աթոռ, բազմոց
(պատմ․) պատվավոր տեղ, որ թագավորը հատկացնում էր ազնվականների ըստ ավագության աստիճանի, դիրք, աստիճան, պատիվ Սեղան էին նստում հազարից ավելի բազմական, իրենց բարձի ու դիրքի համեմատ։ Ստեփան Զորյան
(հնց․) (գրք․) ազդր ◆ Մեջքը բարակ չէր, բայց հասակին բարձրությանը և բարձերուն հաստությանը վայելած էր։ (Գրիգոր Զոհրապ)
սայլի սռնիների վրա նստած երկու կոներից յուրաքանչյուրը, առանցքակալ ◆ Սելի բարձերը մաշվել են։ Սահակ Ամատունի
ռետինե պարկ, որի մեջ թթվածին են լցնում որոշ հիվանդությունների ժամանակ օգտագործելու համար, տե՛ս թթվածնային բարձ ◆ Երեխային տասնհինգ բարձ թթվածին տվեցին։ (Անահիտ Սահինյան)
(փխբ․) բարձաձև բարձունք ◆ Թեև արևն արդեն իր գլուխը պոկել էր Քիրս լեռան ձյունեղեն բարձերից, բայց անտառում դեռ չէր ցրվել վաղորդյան մշուշը։ Սերո Խանզադյան
(փխբ․) ամուսնություն, կին ◆ Թազա բարձ ունենալ։ (Ձեռագիր)
մահ, հանգիստ ◆ Աստված յա բարձ տա, յա դարձ։ (Կարապետ Գաբիկյան)
խոյակ, սյան գլխափայտը
ճախարակի երկու ոտքերը, որոնց ոտքերը հենվում է ճախարակը

շարունակել․․․