անպաճույճ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnpɑˈt͡ʃujt͡ʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

{{վանկեր|ան•պա•ճույճ} նախածանց բառ

Ստուգաբանություն

1. պաճուճանք չունեցող, առանց զարդարանքի, պարզ, համեստ, անշուք:◆ Անուշ են խոսքերդ… մանկական անպաճույճ երգի պես միամիտ։ (Վահան Տերյան) ◆ Կապույտ թավշե չէր անոր գլխարկը պճնասեր եկեղեցականներում գլխարկին պես, այլ սև չուխայե իր անպաճույճ վերարկույին նման։ (Գրիգոր Զոհրապ)

Հոմանիշներ

1. անզարդ, անշուք, պարզ, հասարակ, համեստ, անպաճուճական, անպաճուճելի, անպերճ, անսեթևեթ, տարազարդ, անարդ զարդարուն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ незатейливый (ru) ‎(nezatejlivyj), неприкрашенный (ru) ‎(neprikrašennyj), простой (ru) ‎(prostoj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։