աբբայություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑbːɑjutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աբբայութիւն

վանկեր՝ աբ•բա•յութ•յուն 

Ստուգաբանություն

<լատ. abbas <արամեական abo-հայր

Գոյական

1. կաթոլիկ վանք, գլխավորում է վանահայրը` աբբան (կուսանոցում` աբբայուհին)
2. (կրոն․) աբբայի կոչումը և պաշտոնը
3. աբբա լինելը
4. աբբային ենթակա հաստատությունը և ունեցվածքը

Հոմանիշներ

1. միաբանություն, վանք
2. (կրոն․) աբբահայրություն, վանահայրություն, վանապետություն, վանապանություն, կրոնահայրություն, (հզվդ․) մեծավորություն, աբբատություն

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ abbacy, abbotship գերմաներեն՝ Abtei դանիերեն՝ իսպաներեն՝ abadía իտալերեն՝ abbazia, badia հոլանդերեն՝ abdij հունարեն՝ μοναστήρι շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ abadia ռուսերեն՝ аббатство (ru) ‎(abbatstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ abbaye

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։