ադա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈdɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ ա•դա
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ձայնարկություն
- (ժղ․) ա՛յ տղա, այ մարդ, էյ ◆ Ադա՛, էդ եզները խոտը թափում են, է՜: (Նաիրի Զարյան) ◆ Ադա, էդ կշտիդ լոռըցիք էդ ո՞վ են։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ադա, օյին բաներ մի ասի։ (Ակսել Բակունց) ◆ — Ադա՛, լռեցե՛ք, — հրամայեց Քյազիմ-բեգը, և սազանդարները դադարեցին նվագել: (Շիրվանզադե)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։