աթոռանիստ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑtʰɔrɑˈnist]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•թո•ռա•նիստ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
| Թարգմանություններ | |
| |
Ածական
- այն վայրը, որտեղ հաստատված է առաջնորդական աթոռը ◆ Էջմիածինը հայոց կաթողիկոսության աթոռանիստն է կամ աթոռանիստ քաղաքը։
- (պատմ․) մայրաքաղաք, որտեղ գտնվում է թագավորական գահը ◆ Եվ իբր թե այդ գրքի մեջ գրված է, թր Կարմրաքարը «աթոռանիստ և բերդաքաղաք» վայր է եղել։ (Ակսել Բակունց) ◆ Մի քանի օրից ետ թագավորը… միացյալ բանակի ուղեկցությամբ ճանապարհվեց դեպի յուր աթոռանիստ գավառը՝ Շիրակ։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- աթոռատեղի, աթոռավայր
- քաղաքամայր, ոստան (բնստ․), (հնց․)՝ գահանիստ, նստաքաղաք, նստոց, նախագահ քաղաք, արքայանիստ քաղաք, տիրուհի քաղաք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։