ալավ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑˈlɑv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•լավ 

Գոյական

1. Համշեն՝ (ժղ․) բոց ◆ Օրանջիայի ձորակը վառվում էր, ալավը երկինք էր հասնում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Սկսում ա «պապե» ծեն տալը, ամմա պապեն ըսկանըմ չի, ալավը լափ պըցրանըմ ա։ ՀժՀք

Հոմանիշներ

1. բոց, բոցալեզվակ, հրալեզու

Արտահայտություններ

1. Ղարաբաղ՝ ալավ-ալավ անել -
   1. բոցկլտալ
   2. (փխբ․) թշերը կարմրել ◆ Իրեք ախճիգն էլ մծացալ ըն, սիրունացել, ալավ-ալավ ին անում։ ՀժՀք

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	ալավ(ը)	ալավներ(ը)
Սեռ.	ալավի	ալավների
Տր.	ալավի(ն)	ալավների(ն)
Հայց.	ալավ(ը)	ալավներ(ը)
Բաց.	ալավից	ալավներից
Գործ.	ալավով	ալավներով
Ներգ.	ալավում	ալավներում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ alavi գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ alavi իտալերեն՝ alavi հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ alavi պորտուգալերեն՝ alavi ռուսերեն՝ пламя (ru) ‎(plamja) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ alavi

ալավ2

1. տե՛ս ալափ

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։