Jump to content

ալարել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•լա•րել 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բայ

  1. Կարին՝ (խսկց․) ծուլանալ, ծուլությունից բան չանել, հուլանալ ◆ Շրջաբերական են ուղարկում, ալարում են շնորհքով գրեն տեղը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Ամառվա շոգ օր՝ գազազած ճանճեր. ինքն էլ էնքան ալարկոտ, որ ալարում է քիթը սրբի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ալարում ա տեղիցը վեր կենա։ ՍԾ
  2. ձանձրանալ, հոգնել ◆ Չես ալարում, նրա հետ խոսում ես։ (Հրաչյա Աճառյան)

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. ծուլանալ, հուլանալ, դանդաղել, (հնց․)՝ հեղգանալ, պղերգանալ, պղերգել, հեղգել, (գվռ․)՝ թամբալանալ, տռալնալ, ալրկել, ալրկոտել, անճրկոտել, մռնալ, ալարը գալ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. ով ալարի, ոչ դալարի - ծույլը չի կարող առաջադիմել կամ հաջողության հասնել

Աղբյուրներ

[խմբագրել]