ալարկոտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑlɑɾˈkɔt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•լար•կոտ 

Ածական

1. Համշեն՝ ծույլ, հույլ ◆ Ամառվա շոգ օր՝ գազազած ճանճեր. ինքն էլ էնքան ալարկոտ, որ ալարում է քիթը սրբի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ինչ ալարկոտ մարդ ես, վե բանի։ Սահակ Ամատունի
2. ծույլություն առաջացնող
3. ծուլություն արտահայտող

Հոմանիշներ

1. ծույլ, անաշխատասեր, անժրաջան, անեռանդ, անփութեռանդ, անկար, անկյալ, գործավախ, գործատյաց, դատարկասեր, դատարկակյաց, (ժղ․)` լոդր, թամբալ, (հնց․)` պղերգ, լորտ, (գվռ․)՝ դապառ, գոդի, լավանդ, նստկան, տռալ, տռպել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ալարկոտաբար ալարկոտություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։