ախոռ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑˈχɔr]

վանկեր՝ ա•խոռ 

Ստուգաբանություն

Պարսկական փոխառություն է, պարսկերեն՝ ٱخور āxūr ախոռ, պահլավերեն՝ āxvar ախոռ, āxvar i stōrān գոմ, քրդերեն՝ اخور axūr ախոռ, մսուր, աֆղաներեն՝ āxōr, որոնք բոլորը ծագել են զանդկերեն * āxvarəna ձևից։ Զանդկերեն ձևն էլ ծագում է ā մասնիկից և xvar ուտել, խմել արմատից։ Փաստորեն, ախոռ բառացի նշանակում է ուտել-խմելու տեղ։

Իրանական փոխառություններ են նաև ասորերեն` axur, չաղաթայ՝ axor մսուր, արևելյան թուրքերեն՝ اوخور ǒxǒr ձիու ախոռ, օսմաներեն՝ اخور áxor, axər ախոռ, թալմուդերեն՝ אהוריר ախոռապետ։

Գոյական

ախոռ

1. շենք կամ շենքի մաս, որտեղ պահվում են անասունները ◆ Ախոռի սուր, անախորժ հոտը, տոգորված ավելի ևս անախորժ ջերմությամբ, դիպավ նրա քթին։ (Մուրացան) ◆ Ախոռում ձմռան գիշերին վրնջում է ձին։ (Ակսել Բակունց)
2. Ագուլիս՝ տավարի, էշի մսուր ◆ Կովը շուտ-շուտ դեպի դռանն էր նայում, հորթուկին լիզում, վիզը ախոռի փայտերին քսում, քորում։ (Ակսել Բակունց)
3. (փխբ․) շատ կեղտոտ տուն՝ բակ և այլն

Հոմանիշներ

1. գոմ, անասնագոմ, ախոռատուն (հզվդ․), ախոռանոց, գոմանոց
2. ձիանոց, ձիաստան, ձիարան
3. ասպաստան, փակաղ (հնց․)
4. մսուր(ք)

Արտահայտություններ

1. ավգյան ախոռ
   1. չափազանդ կեղտոտ տեղ (շենք, տուն և այլն)
   2. (փխբ․) խառնակ գործ, երևույթ
2. ախոռ սաքու - տե՛ս ախոռսագի

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	ախոռ(ը)	ախոռներ(ը)
Սեռ.	ախոռի	ախոռների
Տր.	ախոռի(ն)	ախոռների(ն)
Հայց.	ախոռ(ը)	ախոռներ(ը)
Բաց.	ախոռից	ախոռներից
Գործ.	ախոռով	ախոռներով
Ներգ.	ախոռում	ախոռներում

Թարգմանություններ

ախոռ
անգլերեն՝ stable, stud գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ caballeriza, cuadra իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ конюшня (ru) ‎(konjušnja), хлев (ru) ‎(xlev), стохло (ru) ‎(stoxlo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

խոշոր եղջերավոր անասունների համար
անգլերեն՝ cattle-shed, cow-shed, cattle-yard գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

խոզանոց (նաև փոխաբերական)
անգլերեն՝ pigsty գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. Վան՝ փայտյա սեպ, որ գութանի էշի ոտքը միացնում է վարած հողը շրջող մասի հետ․ ճամասոխ ◆ Վռանն ու ախոռքները կը ճռռան։ Ատ
2. փայտյա սեպ, որ միացնում է սայլի կամ գութանի երկու մասերը, վռան

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։