ածական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑt͡sɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•ծա•կան
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- խոսքի մաս, որը ցույց է տալիս առարկայի որպիսությունը, հատկությունը, վերաբերությունը (ածական անուն)
- մակդիր, մականուն, որակում (մեծ մասամբ բացասական իմաստով) ◆ Լսվում էին զանազան լեզուներով ամենակեղտոտ ածականներ, ամենազազրելի հիշոցներ։ (Շիրվանզադե)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ածական անուն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- ածական անուն - խոսքի մաս, որը ցույց է տալիս առարկայի որպիսությունը, հատկությունը, վերաբերությունը
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ածական(ը) | ածականներ(ը) |
| Սեռ. | ածականի | ածականների |
| Տր. | ածականի(ն) | ածականների(ն) |
| Հայց. | ածական(ը) | ածականներ(ը) |
| Բաց. | ածականից | ածականներից |
| Գործ. | ածականով | ածականներով |
| Ներգ. | ածականում | ածականներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]| ածական (քերականություն) | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։