ածանց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈt͡sɑnt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•ծանց
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- (լեզվբ․) բառակազմական երկրորդական ձևույթ, մասնիկ, որ բառին ավելանալով նոր նշանակություն է տալիս նրան կամ իմաստը փոխում է՝ կազմելով նոր բառ
- (հնց․) ածանցավոր բառ
Ածական
- (հնց․) ածանցվող
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- մասնիկ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ածանց(ը) | ածանցներ(ը) |
| Սեռ. | ածանցի | ածանցների |
| Տր. | ածանցի(ն) | ածանցների(ն) |
| Հայց. | ածանց(ը) | ածանցներ(ը) |
| Բաց. | ածանցից | ածանցներից |
| Գործ. | ածանցով | ածանցներով |
| Ներգ. | ածանցում | ածանցներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]| ածանց (լեզվաբանություն) | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։