Ագուլիս՝ ջրի ակունք ◆Բայց ո՞վ պիտի բացեր Կանաչ աղբյուրի ակը և ինչպե՞ս պիտի բացեին։(Ակսել Բակունց)◆Նեմրութա գագաթի լճակի ջուրը, սարի տակովն անցնելով կազմում է Մեղրագետի ակը:(Րաֆֆի)
առաջին կողմ, տես` ձայն
աղբյուր ◆Ու այդ ակները հայոց սարերեն իջել են, կուգան ու կիջնեն էլի։(Ավետիք Իսահակյան)◆Ծալե ծունկդ դողդոջ և աղբյուրին վրա ծռե։ Ահա ես քողդ ետ առի - որքան լույս ճառագայթեց դեմքիդ վրայեն՝ ակին մեջ։(Դանիել Վարուժան)
Արարատյան, Վան, Սասուն, Ուրմիա՝ թոնրի օդանցք, սնդու ◆Արևի հաստ շողը, այլևս չէր ընկնում թոնրի ակին:Խաչիկ Դաշտենց◆Թորվան ակ լցվե ու անկյունեն կոտրե, ինոր ապով փթիր կըծխրկտա ու կեշ-կեշ խոտ կխանի։◆Թորվան ակնեն մեյ խատ պապյուկ տյուս էլավ։ (Գ․Շերենց)
Էվերիկ՝ թոնրի նախավառելիք՝ մարխ կամ դյուրավառ նյութ, կպչան
Նոր Բայազետ՝ ջրաղացի այն անցքը, որտեղից ջուրը թափվում է ցրդոնը
Հավարիկ՝ ուռկանի ցանցի յուրաքանչյուր անցքը
Խոտուրջուր՝ վերքի բաց պալար ◆Յարես երեք ակ ունի եղած։ (Մ․Հաճյան)
կամուրջի ամեն մի կամարը
բողբոջ
Հավարիկ, Տիգրանակերտ՝ աչք, տեսողություն
(փխբ․) սկիզբ, սկզնբնաղբյուր, աղբյուր ◆Էսպես փոխվելով հոսում է, գնում դեպի գերազանց վիճակն երջանիկ, Ակն երջանկության, սիրո հայրենիք։Հովհաննես Թումանյան
լույսի աղբյուր՝ ակունք (արևի մասին) ◆Նա կարող է հրամայել մի վայրկյանում… Արաբստանի անապատների ծովածածան ավազը մինչև արևի ակը բարձրացնել։(Ավետիք Իսահակյան)
թանկագին քար ◆Մնում է զարմացած, թե էս Չախչախ թագավորը ինչքան հարուստ պետք է լինի, որ ոսկին, ակն ու մարգարիտը կոտով է չափում։Հովհաննես Թումանյան
մատանու վրա ագուցված կամ զանազան իրերի՝ զարդերի և այլնի վրա ամրացված քար ◆(Նրա) ցուցամատի վրա կար զմրուխտի մեծ ակով մի ոսկյա մատանի։(Վահան Թոթովենց)◆Կազմը ամբողջապես արծաթից էր, թանկագին ակներով և հիանալի քանդակներով զարդարած։(Րաֆֆի)
Արարատյան, Ղարաբաղ, Մուշ, Սասուն, Կարին, Ուրմիա, Համշեն՝ անիվ, երթևեկության միջոցները և այլն շարժման մեջ դնող, իր շուրջը պտտվող շրջանակ ◆Աղջիկը թևից քաշեց, ասելով թե, ավտոմոբիլը ոտ չունի, ակ ունի։Խաչիկ Դաշտենց◆Ոչխարն արել եմ բագը, դեմ տվել սելի ակը։ (Պերճ Պռոշյան)◆Վայ նրան, որի սելի ակն էր կոտրվում։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արարատյան, Ջավախք, Հավարիկ, Խոտուրջուր՝ ձավար, բրինձ, որ գցում են հեղուկ կերակուրի՝ հատկապես ապուրի մեջ, ակնակալ ◆Մարթ կա, օր ակը շատ թանով ապուր հազ կենե։ (Ձեռագիր)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270էջ։
.jpg)
