ահակոտոր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑhɑkɔˈtɔɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•հա•կո•տոր 

Ածական

1. ահից կոտորված, կոտորվելու աստիճան սարսափած ◆ Գնաց Մելիքն ահակոտոր Ու քառասուն գազ խորությամբ Մի փոս փորել տվեց դաշտում Եվ ինքն այնտեղ մտավ շտապ։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

1. սարսափահարշ, ահահար, երկյուղահար, երկյուղավոր, երկյուղոտ, ահասարսափ, ահասարսուռ, ահաբեկ, լեղապատառ, գլխապատառ, լերդապատառ, լեղաճաք, լեղակտուր, սրտաճաք, սոսկումնահար, կայծակնահար (փխբ․), (ժղ․)՝ ահաչոր, ահահալած, զահահար (հզվդ․), (գվռ․)՝ լեղաքամ, հենքապատառ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։