աղախին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁɑˈχin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•ղա•խին
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ծագումն անհայտ է։ Կասկածելի են համեմատությունները ակկադերեն alaẖinnu(m) «ջրաղացպան» (<խուռիերեն) և ուրարտերեն alahhi «տիրային» բառերի հետ։ Հնարավո՞ր է արդյոք կապը աղխ «ցեղ, զարմ, ժողովուրդ» բառի հետ, որ սեմական ծագում ունի։
Գոյական
- վարձու տնային աշխատող կին, սպասուհի ◆ Ներս մտան սպասավորները, աղախինները, համբուրեցին Բաբիկի ծածկոցը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- (պատմ․) ստրկուհի
- (հին) տիրոջ մոտ ծառայող անազատ կին
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- սպասուհի, սպասավորողուհի, աղիճ (հին), (ժղ․)՝ աղջիկ, կին, քոծ (գռհկ․)
- նաժիշտ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղախին(ը) | աղախիններ(ը) |
| Սեռ. | աղախնի | աղախինների |
| Տր. | աղախնի(ն) | աղախինների(ն) |
| Հայց. | աղախնի(ն) | աղախինների(ն) |
| Բաց. | աղախնից | աղախիններից |
| Գործ. | աղախնով | աղախիններով |
| Ներգ. | (աղախնում) | (աղախիններում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։