Բնիկ հնդեվրոպական կրկնավոր ձև՝ * el- «ծռել, թեքել» արմատից. հմմտ. հայերեն ողն, ուլն, ոլոք, իլ, իլիկ, հունարեն ωλένη, լատիներեն ulna, բրետոներեն ilin «արմունկ», կիմրերեն olwyn «անիվ»:
Գոյական
(պատմ․) զենք, որը բաղկացած է փայտե կամ մետաղե կիսաշրջանակից ու դրա երկու ծայրերն իրար կապող պինդ ձգված լարից ◆ Նետեր ունեն սայրասուր և աղեղներ լայնալիճ: (Ավետիք Իսահակյան)
այդ զենքի փայտյա կամ մետաղյա շրջանակը
բամբակ գզելու աղեղնաձև գործիք
(երկրչ․) շրջանագծի որևէ հատված
(փխբ․) աղեղի ձև ունեցող բան
աղեղնաձև առարկաների կամարը՝ կորությունը ◆ Կրակն եմ սիրում աչերի խանդոտ ու սև ունքերի սրաձև աղեղը: (Շուշանիկ Կուրղինյան)◆ Նայում էր, բայց ո՛չ պայծառ երկինքը, ո՛չ լուսնի հազիվ նկատելի աղեղը, ո՛չ էլ անտառից փչող հովը չէին գրավում նրան: Սերո Խանզադյան◆ Գերանդու կոթին հուպ տուր… այնպես արա, որ խոտն ընկնի աղեղի մեջ: Սերո Խանզադյան
(ճրտրպ․) շենքի՝ կառույցի աղեղնաձև կամար
(երժշտ․) կնտնտոց ◆ Աղեղն է հպում արծաթե լարերին, ճգնում է Միրկոն շարժել լարերը: (Ավետիք Իսահակյան)
(կզմխս․) մարմնի զանազան մասերի ու գործարանների աղեղնաձև հատված
(փխբ․) աղեղի ձևով գիծ (երկաթուղու, ռազմաճակատի և այլն)
աղեղնաձև լուծ ձիեր լծելու համար, լծաղեղ
(մրմն․) շրջանի (շրջանագծի) կեսն է
(մրմն․) շարժում, որը կատարվում է 360° պակաս շրջագծով։ Նման շարժումներ նշելիս կիրառվում է «աղեղով» բառը, նշվում է շարժման ուղղությունը և վերջնադիրքը։
