Jump to content

աճյուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աճիւն վանկեր՝ աճ•յուն 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Առաջացել է բնիկ հնդեվրոպական azgi(՞)` as- «վառ(վ)ել» արմատից։ Ձևով (-g- աճականով) և իմաստով մոտ են հ․ բ․ գ․ asca, թերևս նաև հին իսլանդերեն aska, հին անգլերեն aesce, գերմաներեն Asche՝ «մոխիր», այլև՝ հին հունարեն άσβολος (ασφ-βολος)՝ «մոխրաթափոն»։

Գոյական

  1. մարդու մարմնի փտելուց կամ այրելուց առաջացած մնացորդը  Սուրբ աճյունիդ սափորն է այդ ծովն ահա։ (Դանիել Վարուժան)
  2. մարդու դիակ  Քեզ, քեզ կընդունի այնպես հար Հայրենի հողը քո ջերմ Եվ քո աճյունը արդար Եվ սիրտը քո հրաջերմ։ Եղիշե Չարենց  Մարմինը ո՞ւր ես թաքցրել, վերադարձրու ի տեր, վերադարձրու, որ աճյունի վրա ես լամ։ (Նաիրի Զարյան)
  3. (հնց․) մոխիր  Պիտ մնա Հայաստան՝ մինչև արևը հանգչի և ցուրտ աճյունը նրա ձյունե համայն ազգերի հայրենիքների վրա։ (Ավետիք Իսահակյան)
  4. (փխբ․) շիրիմ, գերեզման  Պապը գլխարկը հանեց, գլուխը խոնարհեց իր մեծ նախնիի աճյունին: Սերո Խանզադյան
Հոմանիշներ
[խմբագրել]
  1. դիակ, դի (գրք․)
  2. մեռելոտի (հզվդ․)
  3. մեռել (բրբ․) (խսկց․)
  4. մոխիր, անթեղ (կրակախառն), գազաղ (հողախառն) (հնց․)
  5. շլան (հզվդ․)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]
  1. աճյուն կտրել - փոշիանալ, մոխրանալ  Պերճ պալատներս ցնդեցին օդում, վեհապանծ լեռներն աճյուն կտրեցին: Հովհաննես Թումանյան

Աղբյուրներ

[խմբագրել]