ամայանալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամայանալ

վանկեր՝ ա•մա•յա•նալ 

Բայ

  1. ամայի, անբնակ դառնալ ◆ Սովը եկավ-սովի հետ ցավ, Ծաղկած երկիրն ամայացավ: Հովհաննես Թումանյան
  2. ժամանակավորապես դատարկվել մարդկանցից ◆ Գրեթե մի ժամ կանգնած էի հյուրանոցի դռանը, ամայացած փողոցում։ (Նար-Դոս)
  3. (հնց․) որևէ բանից զուրկ լինել, պակասություն ունենալ
  4. (փխբ․) դատարկ՝ անիմաստ՝ անբովանդակ դառնալ ◆ Ամեն ինչ այդպես գնաց, հեռացավ Խորիշայից։ Մերկացավ, ամայացավ նրա կյանքը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. (հնց․) ամայի տեղեր քաշվել, առանձնանալ
  6. (հնց․) մոռացության մատնվել
  7. (փխբ․) ամլանալ, ստեղծագործելուց դադարել

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. անմարդանալ, դատարկվել, դատարկանալ, անապատանալ, անապատվել (բնստ․), անապատ դառնալ, Հուդայի ուրբաթ դառնալ

Աղբյուրներ[խմբագրել]