ամայություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամայութիւն

վանկեր՝ ա•մա•յութ•յուն 

Գոյական

  1. ամայի լինելը ◆ Միայն մերթընդմերթ երևում է մի անցորդ, մի բեռնակիր կամ կառք, և այնուհետև դարձյալ տիրում էր ամայությունը: (Շիրվանզադե) ◆ Որտեղից և անցնում էր, յուր ետևից թողնում էր ավերակներ, տխուր անապատ և ամայություն: (Րաֆֆի) ◆ Մեր լավ ընկերներ… Հեռացաք մեզնից և ամայություն տիրեց մեր հոգին։ (Հակոբ Հակոբյան)
  2. ամայի տեղ
  3. (հնց․) միայնացում, առանձնացում
  4. (փխբ․) զուրկ, թափուր լինելը

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. անբնակություն
  2. անմարդաբնակություն, անբնակություն, անբնակելիություն, անշենություն, անմարդություն

Աղբյուրներ[խմբագրել]