ամայություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmɑjutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամայութիւն
վանկեր՝ ա•մա•յութ•յուն
Գոյական
- ամայի լինելը ◆ Միայն մերթընդմերթ երևում է մի անցորդ, մի բեռնակիր կամ կառք, և այնուհետև դարձյալ տիրում էր ամայությունը: (Շիրվանզադե) ◆ Որտեղից և անցնում էր, յուր ետևից թողնում էր ավերակներ, տխուր անապատ և ամայություն: (Րաֆֆի) ◆ Մեր լավ ընկերներ… Հեռացաք մեզնից և ամայություն տիրեց մեր հոգին։ (Հակոբ Հակոբյան)
- ամայի տեղ
- (հնց․) միայնացում, առանձնացում
- (փխբ․) զուրկ, թափուր լինելը
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- անբնակություն
- անմարդաբնակություն, անբնակություն, անբնակելիություն, անշենություն, անմարդություն
| Ա ներքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ամայություն(ը) | ամայություններ(ը) |
| Սեռ. | ամայության | ամայությունների |
| Տր. | ամայության(ը) | ամայությունների(ն) |
| Հայց. | ամայություն(ը) | ամայություններ(ը) |
| Բաց. | ամայությունից | ամայություններից |
| Գործ. | ամայությամբ | ամայություններով |
| Ներգ. | ամայությունում | ամայություններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։