ամանաթ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑmɑˈnɑtʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամանաթ

վանկեր՝ ա•մա•նաթ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն՝ արաբերեն amanāt:

Գոյական

1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Կարին, Վան, Սասուն, Արաբկիր, Ուրմիա, Հաճն, Մոկս, Շատախ, Համշեն՝ (ժղ․) ավանդ, պահ տրված բան ◆ Ամանաթ քեզ որդիքս։ (Րաֆֆի) ◆ Սաղ սալամաթ ձեր ամանաթը ձեզ եմ տալի։ (Պերճ Պռոշյան)
2. ոչ սեփական, մեկից պահ վերցրած ◆ Մարդը կնգան ասում է, թե էս ղութին ամանաթ է, ձեռը չտաս։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Ամանաթ ձի նստողը թեզ կիջնի։
3. ամուսնուն ոչ հավատարիմ, շահադիտական նպատակով ամուսնացած (կին) ◆ Հմի ամանաթ կնկտիք շատ կան… զնջլով պտի պահես։ (Խաթաբալա)
4. խորհուրդ, պատվեր, հանձնարարություն ◆ Ինձանա քյեզ ամանաթ՝ սարեն էն ղոլը քյինաս վեչ։ ՀժՀք
5. գրավական

Հոմանիշներ

1. ավանդ, պատվեր, պատվիրան, կամք
2. տե՛ս գրավական

Արտահայտություններ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	ամանաթ(ը)	ամանաթներ(ը)
Սեռ.	ամանաթի	ամանաթների
Տր.	ամանաթի(ն)	ամանաթների(ն)
Հայց.	ամանաթ(ը)	ամանաթներ(ը)
Բաց.	ամանաթից	ամանաթներից
Գործ.	ամանաթով	ամանաթներով
Ներգ.	ամանաթում	ամանաթներում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ аманат (ru) ‎(amanat) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։