ամաչկոտություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑmɑt͡ʃʰkɔtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամաչկոտութիւն

վանկեր՝ ա•մաչ•կո•տութ•յուն 

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ ամաչ, վերջածանցներ՝ -կոտ-ություն:

Գոյական

  1. ամաչկոտ լինելը, անձի բնավորության այն գիծը, որը վարքում դրսևորվում է մեկուսանալու հակմամբ, իր հնարավորություններն ու գիտելիքները չդրսևորելու փաստով ◆ Իզուր հիվանդանոց չզանգահարեցի, ավելորդ ամաչկոտություն: (Բոգդան Վերդյան)
  2. ամաչկոտի վարքագիծ, արարք

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ամոթխածություն, ամոթահարություն, ամոթ, (արևմտհ․) խպտոտություն, խիպ, այպ, ամոթի ջուր

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։