Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբաստանք

վանկեր՝ ամ•բաս•տանք

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ ամբաստան, վերջածանց՝ -ք:

(գրբ․) ամբաստանություն ◆ Եվ ապերախտ իր զավակներն ամբաստանքի դիմեցին Սոփոկլի դեմ։ (Սիպիլ)

մեղադրանք, մեղադրություն, ամբաստանություն
զրպարտություն, զրպարտանք, զրպարտչություն, բանսարկություն, ամբաստանություն, հերյուրանք, չարախոսություն, չարաբանություն, բարուրանք (գրք․), նենգարկություն (հնց․), ստազրանք, քսմուսություն, փասքուսություն, շոգմոգություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ charge, accusation, prosecution գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ обвинение (ru) ‎(obvinenije), клевета (ru) ‎(kleveta) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։