ամբարիշտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբարիշտ

վանկեր՝ ամ•բա•րիշտ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Կազմված է ան- ժխտականով՝ իրանականից փոխառյալ պարիշտ ձևից՝ ն-ի և պ-ի հետագա առնմանական փոփոխությամբ։

Ածական

  1. (կրոն․) պաշտամունք՝ կրոն չունեցող, անհավատ, անաստված ◆ (Դանիելը) թույլ չի տվել ամբարիշտ շինականներին բերել վանք։ Ստեփան Զորյան
  2. անօրենին հատուկ, անգութ, դաժան, վայրագ ◆ Թող քո լացով չուրախանա քո թշնամին ամբարիշտ: Հովհաննես Թումանյան
  3. Արարատյան՝ անբարեհամբույր, անհաշտ, կռվասեր ◆ Առհասարակ նա շատ ամբարիշտ բնություն ունի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա շատ ամբարիշտ բնություն ունի։ (Ձեռագիր)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. անհավատ, անաստված, անկրոն, անդավանանք, (հնց․)՝ անդեն, անթլփատ, դժպարիշտ
  2. տե՛ս դաժան
  3. անհաշտ, անմիաբան, անհամերաշխ, անհամաձայն, (հնց․)՝ անդաշն, անմիաձայն, երկպառակ (հզվդ․)

Աղբյուրներ[խմբագրել]