Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբոխմունք

վանկեր՝ ամ•բոխ•մունք

Կազմություն

Արմատ՝ ամբոխ, վերջածանց՝ -մունք:

(հնց․) ամբոխվելը ◆ Վերջապես մտածեց նա՝ յուր հոգեկան ամբոխմունքը մի փոքր ցրվել թամբաքուի ծխով։ (Րաֆֆի)
հուզմունք, խռովություն
ամբոխ ◆ Նախճավանի գետի կողմից, սև թուխպի նման, առաջ էր մղվում մթին ամբոխմունք, և որքան մոտենում էր, այնքան աճում էր։ (Րաֆֆի)

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։