Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անբերան

վանկեր՝ ան•բե•րան

Ստուգաբանություն

բերան չունեցող ◆ Էս անբերան դանակը քաշեցինք։ Հովհաննես Թումանյան
Կարին՝ բերան չբացող, չխոսող, լռակյաց, սակավախոս, խոսելու շնորհք, կարողություն չունեցող ◆ Ձայնդ խեղդված և լեզուդ կարճ, դու անբերան հայ երգիչ։ (Ջիվանի) ◆ Ատ ինչ անբերան մարդ դուս էկար, չես կրնա մտքինդ ըսել։
ախորժակից զուրկ, չուտող

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Не имеющий лезвия (ru) ‎(Ne imejuščij lezvija), острия (ru) ‎(ostrija) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։