անբիծ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnˈbit͡s]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անբիծ

վանկեր՝ ան•բիծ 

Գոյական

1. բիծ՝ կեղտ չունեցող ◆ Օգտագործման օրինակ չկա(см. խորհուրդներ). Աստղերն այն անբիծ գիշերվա ճամփեց Երազ են ցանում իմ կայտառ հոգում։ ՇԿ
2. անարատ Անարատ, անաղարտ, մաքուր։ ◆ Երանի քեզ, ահոգ մանուկ, Դու անարատ, դու դեռ անբիծ, դեռ չբացված գանչ ես ծածուկ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
3. անբասիր
4. ազնիվ
5. անշահախնդիր

Հոմանիշներ

1. ամբիծ,
2. ջինջ,
3. պարզ

• երկինք

1. անպիղծ,
2. անաղարտ,
3. անարատ,
4. մաքուր,
5. մաքրամաքոլր,
6. անբասիր,
7. սուրբ,
8. սրբական,
9. սրբամաքուր,
10. անգեզ, անգզելի
11. անսպի։

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Не имеющий пятен (ru) ‎(Ne imejuščij pjaten), чистый (ru) ‎(čistyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։