անդարձ

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [ɑnˈdɑɾd͡z]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անդարձ

վանկեր՝ ան•դարձ 

Ածական

1. որտեղից կամ ինչից դառնալ չի կարելի, անվերադարձ ◆ Անդարձ օրերի գարուրնն ես հիշում։ (Վահան Տերյան)
2. վերջնական, անփոխարինելի ◆ Բայց իմ վճիռն անդարձ է։ (Մուրացան)

Մակբայ

1. անդառնալի կերպով, առանց վերադարձի ◆ Ամպիկը ցնդեց, ցրվեց, վերացավ հեռացավ անդարձ, անհետ։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

1. անվերադարձ, անդառնալի, անվերադառնալի

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։